تنها چیزی که نظرها را یک بار دیگر به این ستاره موسیقی جهان جالب کرد خبر مرگ او بود تا جائی که آهنگ "همیشه دوستت خواهم داشت" او دوباره به تاپ تن این هفته بیلبورد بازگشت.
در سالهای اخیر، مصرف مواد مخدر به صدای او که روزی در زمره بهترین های موسیقی پاپ به شمار می رفت، صدمه جدی زد. در سال ۲۰۰۲، ویتنی هیوستون در مصاحبه ای با داین سویر گفت:
« "بزرگترین اهریمن خود منم. من یا بهترین دوست خودم هستم، یا بدترین دشمن خودم." »
خانم هیوستن سالها با اعتیاد به مواد مخدر و الکل دست و پنجه نرم می کرد. اعتیاد او به مواد مخدر که روی صدا و قدرت اجرای وی نیز تأثیر منفی گذاشت، موجب رکود هنری این ستاره موسیقی شد. خانم هیوستن که خود به اعتیاد به کوکایین، ماری جوانا و قرص اعتراف کرده بود. علت مرگ هیوستون هنوز مشخص نیست اما بنا به گفتهٔ ستوان مارک روزن از پلیس بورلی هیلز، در تحقیقات اولیه نشانی از جنایت پیدا نشد. تحقیقات در این زمینه هنوز ادامه دارد.
کتاب رکوردهای جهانی گینس در سال ۲۰۰۹ رکورد «پرجایزه‌ترین هنرمند زن تاریخ» را به نام ویتنی هیوستون ثبت کرد. او تا به امروز ۴۱۵ جایزه دریافت کرده است.
ویتنی هیوستن در نیوآرک، نیوجرسی متولد شد و سالهای اولیه زندگی را در نیوجرسی گذراند نخستین فعالیت‌هایش در عرصه موسیقی را در کودکی و با همکاری با گروه کر کلیسا آغاز کرد.
ویتنی هیوستون و همانجا خوانندگی در کلیسا را فراگرفت. او سپس فعالیت هنری خود را با خوانندگی در کلوپ های شبانه نیویورک ادامه داد و قبل از امضای نخستین قرارداد موسیقی اش با شرکت آریستا، مدتی نیز به عنوان مدل کار کرد.
هیوستون فعالیت هنری خود را از خوانندگی در سبک های کلیسایی و سول آغاز کرد. مادر او، سیسی هوستون ، خواننده موسیقی کلیسایی بود و دایون وورویک ، خواننده، هنرپیشه و مجری مشهور تلویزیون آمریکا ، دختر عمه او بود. خود ویتنی نیز دخترخوانده آریثا فرنکلین، از مشاهیر بزرگ آواز و موسیقی معاصر آمریکا بود.
وی پس از آن مدتی به عنوان مدل در عرصه مد فعال بود و برای مدتی نیز به عنوان هم‌خوان به همراه ستارگان موسیقی به روی صحنه رفت.
اما در نهایت صدای قوی و انعطاف پذیر او و قابلیت حیرت‌انگیزش در خواندن نت‌های بالای موسیقی او را به خواننده‌ای منحصر به فرد و سرشناس تبدیل کرد.
اوج موفقیت هنری ویتنی هیوستون مصادف بود با دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی. در آن سالها، ترانه های او بارها رتبه اول پرفروش ترین ترانه های بازار را کسب کردند و جوایز زیادی به هیوستون تعلق گرفت.
ویتنی هیوستون همچنین با بازیگری در فیلمهایی همچون "بادی گارد" و "در انتظار بازدم" در عرصه سینما نیز تجارب موفقی کسب کرد.
اوج شهرت ویتنی هیوستن در دهه ۸۰ و ۹۰ بود. وی در این مدت در سه فیلم «بادی گارد»، «در انتظار بازدم» و «همسر کشیش» حضور پیدا کرد.
هیوستون با ترانه های پرفروشی مثل I Will Always Love You و Saving All My Love For You ، از درخشانترین خوانندگان زن جهان به شمار می رفت.
اما در سالهای بعدی، کارنامه هنری هیوستون بواسطه مصرف مواد مخدر و زندگی زناشویی پر تنش با خواننده ای به نام بابی براوون، تحت الشعاع قرار گرفت.
کلایو دیویس، از مدیران مطرح در صنعت موسیقی آمریکا، بیش از بیست سال پیش، استعداد درخشان ویتنی هیوستن در خوانندگی و قدرت صدای منحصر به فرد وی را برای اولین بار در سطح جهانی مطرح کرد.
در این میان ترانه‌های فیلم «بادی گارد» با صدای خانم هیوستن با استقبال جهانی روبرو شد. تا کنون ۴۴ میلیون نسخه از آلبوم ترانه‌های این فیلم به فروش رفته است.
بیش از ۱۷۰ میلیون نسخه از آلبوم‌های وی در سراسر جهان به فروش رفته است
خانم هیوستن در دو دهه شهرت و نام‌آوری اش صدها جایزه موسیقی از جمله دو جایزه امی و شش گرمی را از آن خود کرد.
ازدواج وی در سال ۱۹۹۲ با بابی براون، خواننده آمریکایی، نیز با اختلاف‌های بسیاری همراه بود. بابی براون در سالهای زندگی مشترک اش با خانم هیوستن بارها به دلیل خشونت خانگی، تخلفات رانندگی و مسائل دیگر بازداشت شد.
ویتنی هیوستن در نهایت در سال ۲۰۰۷ به زندگی مشترک خود با بابی براون خاتمه داد؛ ازدواجی که ثمره آن یک دختر بود که سال ۱۹۹۳ به دنیا آمد.
به گفته پلیس آمریکا، ساعت ۱۵:۴۳ دقیقه روز شنبه مسئولان هتل هیلتون بورلی هیلز تماسی اضطراری گرفته و نسبت به وضعیت سلامتی ویتنی هیوستن ابراز نگرانی کردند و تا رسیدن پلیس نیز پزشکان حاضر در هتل در تلاش بودند تا وی را نجات دهند، اما در نهایت خانم هیوستن روز شنبه، ۱۱ فوریهٔ ۲۰۱۲ و در ساعت ۳:۵۵ بعدازظهر به وقت محلی در اتاق خود در طبقهٔ چهارم هتل هیلتون بورلی هیلز در کالیفرنیا در سن ۴۸ سالگی درگذشت.
آريتا فرنکلین، خواننده معروف و کهنه‌کار موسیقی و مادر خوانده ویتنی هیوستن پس از شنیدن خبر مرگ وی در بیانیه‌ای گفت: «اکنون نمی‌توانم در این مورد صحبت کنم. بسیار تکان دهنده و باور نکردنی است. نمی‌توانم آن‌چه را که روی صفحه تلویزیون می‌بینم باور کنم.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر